Terapötik süreç, yalnızca sorun çözme alanı değildir. Aynı zamanda bireyin kendi iç dünyasına yaklaştığı, duygularını keşfettiği, kendine temas ettiği bir iyileşme alanıdır. 

Bu alan, çoğu zaman kişinin ilk kez yargılanmadan dinlendiği, görünür olduğu yerdir.

Terapide kişi, düşüncelerini düzenleme, duygularını tanıma ve geçmiş yaşantılarını anlamlandırma fırsatı bulur. Her seansta, biraz daha kendi hikayesini duymaya ve ona yeni bir gözle bakmaya başlar.

Bu süreçte danışan ve terapist arasında kurulan bağ, güvene dayalıdır. Terapi odası; kırılganlıkların, korkuların, özlemlerin ve hayallerin konuşulabildiği özel bir alandır. Ve bu güvenli bağ, değişimin temelini oluşturur.

Terapötik alan, dışarıdaki gürültünün azaldığı, iç sesin duyulmaya başlandığı bir yerdir. Bazen ağlamak, bazen susmak, bazen de gülmek için oradasındır.

Ve zamanla, o alanda kurulan bağ; en çok da kendinle kurduğun bağa dönüşür.