Her zaman konuşarak anlatmak mümkün değildir. Duygular bazen karmaşıktır, kelimelere sığmaz ya da henüz şekil kazanmamıştır.

İşte bu noktada sanat devreye girer. Sanat, duygularla temas kurmanın sembolik ve güvenli bir yoludur.

Sanat terapisi, çizim, boya, kolaj, müzik ya da heykel gibi yaratıcı süreçlerle içsel dünyayı keşfetmeye olanak tanır. Burada amaç “güzel” bir şey üretmek değil; ifade etmektir. Bu nedenle sanat terapisinde yorumdan çok, hissetmeye ve fark etmeye alan açılır.

Yaratıcı süreçte kişi, duygularını dışsallaştırır. Kağıt üzerindeki bir çizgi, belki de yıllardır bastırılmış bir öfkenin ilk izidir. Ya da renklerin dansı, içsel bir karmaşayı görünür hale getirir. Bu imgeler, kişinin kendine daha yakından bakmasını sağlar.

Sanat terapisi yalnızca çocuklara değil; yetişkinlere, her yaştan bireye, depresyon ya da kaygı yaşayanlara da uygundur. Kelimelerin bittiği yerde, bazen bir çizgi konuşmaya başlar.

Yorumlamadan bakmak, yargılamadan anlamayı öğrenmek, belki de bu, kişinin kendisine en iyi gelecek şeydir.