Kimi zaman hedeflerimize yaklaşırken geri adım atarız. Tam da bir şeyler yoluna girmeye başlamışken içten içe huzursuzluk hissedebiliriz. 

Bu durumun altında çoğu zaman fark edilmeyen bir mekanizma yatar: kendini sabote etmek.

Kendini sabote etmek, çoğunlukla bilinçdışı bir süreçtir. Kişi, aslında arzuladığı bir şeye ulaşmak üzereyken, engelleyici davranışlar geliştirir. Bu; erteleme, mükemmeliyetçilik, değersizlik hissi, aşırı kaygı ya da ‘zaten başaramam’ düşünceleri şeklinde kendini gösterebilir.

Bireyin çocukluk döneminden itibaren geliştirdiği inanç kalıpları, bu süreci şekillendirir. Eğer kişi geçmişte ‘başarı tehlikelidir’, ‘mutlu olursam elimden alınır’ gibi mesajlar aldıysa; bugün başarma ihtimali karşısında kendini güvende hissetmeyebilir.

Kendini sabote etme fark edildiğinde, içsel diyaloğu dönüştürmek mümkün hale gelir. Bu noktada farkındalık geliştirmek, iç sesi yeniden yapılandırmak ve geçmişteki inançları sorgulamak önemlidir. Terapötik süreçler bu iç çatışmaları anlamlandırmak ve dönüştürmek için etkili bir zemin sunar.

Bazen seni en çok engelleyen de yine sensin. Ama bu engel, yıkılamayacak bir duvar değil, anlayarak aşılabilecek bir iç ses olabilir.